چگونه توانستم با وجود بیماری اوتیسم با درجه پایین ودرصد هوشی پایین ارتباط برقرار کنم و روی پیشرفت در

چكيده
ناآرامی در کلاس درس با مسایلی چون جابه جا شدن روی نیمکت، صحبت با نفر کناری، پشت سری و...، ایجاد صدا مانند ضرب گرفتن روی میز یا جامیز، ساییدن کف پا به زمین، نقاشی کردن روی میز، دفتر، کتاب و... مشخص می شود. اغلب این دانش آموزان به آموزگار خیره می شوند، نکات درسی را یادداشت می کنند، اما در تمام این مدت، نمی دانند چه می نویسند و فقط به صورت غیرارادی چیزی را شنیده و یادداشت می کنند، اما در حقیقت در رویای خود غوطه ور هستند (نمونه ای از رویایی شدن).
هر روز که از کوچه و خیابان های شهر گذر می کنیم آدم های زیادی با ویژگی های منحصر به فرد را می بینیم که گاه برخی از آنها بیش از سایرین توجهمان را جلب می کند ؛ آدم هایی که نه به خاطر سرو صدا یشان بلکه به سبب سکوت و گوشه گیریشان متمایز شده اند.آدم هایی که شاید در ظاهر ساکت و گوشه گیر باشند اما حرف ها و و توانایی های بسیاری در سکوتشان پنهان کرده اند که فقط گوشی شنوا آن را درک می کند."اوتیسم"  (در خود ماندگی) اختلالی است که زمینه ساز این تفاوت هاشده است ، اختلالی که منشا بروز آن هنوز قطعی نیست اما روش های درمانی و آموزشی برای بهبود این اختلال راهگشا خواهد بود.
آموزش مساله ای است که هرطیفی از جامعه باید از آن بهره مند شود اما برخی افراد به دلیل شرایط ویژه ای که دارند برای بهره گیری از شرایط نیازمند فضا و امکاناتی متفاوت تر هستند؛ از جمله این افراد کودکان و دانش آموزان اوتیستیک می باشند که نسبت به سایر گروه های با شرایط ویژه ، به دلیل تعداد کم و عدم آگاهی کافی از شرایطشان مهجور واقع شده اند.در اقدام پژوهی حاضر من تصمیم به این گرفته ام روی این موضوع که چگونه توانستم با علیرضا باوجود بیماری اوتیسم با درجه پایین ودرصد هوشی پایین ارتباط برقرار کنم و روی پیشرفت درسی او تاثیر بگذارم؟ امید است این اقدام پژوهی مورد استفاده جامعه فرهنگیان قرار گیرد.
کلیدواژه :
 بیماری، اوتیسم ،درجه پایین ،درصد هوشی ، پیشرفت درسی
مقدمه
اوتيسم را بيشتر مي توان يک اختلال نورولوژيکي که خودش را در سالهاي اوليه کودکي (3 سال آغازين کودکي ) نمايان  مي کند ،  معرفي نمود . اين اختلال در بيماران اوتيستيک باعث مي شود که مغز نتواند در زمينه رفتارهاي اجتماعي و مهارت هاي ارتباطي به درستي عمل کند و مانع او براي يادگيري چگونگي ارتباط و تعامل با ديگران به طور اجتماعي مي شود.کودکان و بزرگسالان اوتيستيک در زمينه ارتباط کلامي و غير کلامي،رفتارهاي اجتماعي و بازي هاي نمادين  داراي مشکل مي باشند. اين اختلال در طبقه بندي ها به عنوان اختلال فراگير رشد شناخته مي شود ، اين پنج طبقه شامل پنج اختلال است که عبارتند از : اختلال اوتيسم ، اختلال آسپرگر، اختلال فروپاشنده دوران کودکي، اختلال رت و اختلال نافذ رشد که به گونه ديگر مشخص نشده است که هر کدام از اين بيماري ها داراي معيارهاي شناخت خاص خود هستند و توسط انجمن روانشناسي آمريکا مشخص شده اند. با توجه به اینکه اوتیسم یک اختلال محسوب می شود و معلولیت نیست اما باز هم به دلیل تعداد کم این دانش آموزان جز در مناطق شهری بزرگ ،مدارس ویژه ای برای آنان در نظر گرفته نشده است. تاکنون به دلیل حضور دانش آموزان اوتیسمی با سایر گروه های دانش آموزان استثنایی این امکان فراهم نبوده اما با ورود محتوای آموزشی جدید، این مساله هم در دستور کار قرار دارد تا دوره آموزشی  و مدارس ویژه تا پایان دوره متوسطه برای دانش آموزان اوتیسمی ایجاد شود . باید این موضوع را در نظر داشته باشیم که اوتیسم اختلالی مربوط به مسائل عاطفی است و معلولیت محسوب نمی شود و باید با تربیت نیروی تخصصی به روند بهبود آموز ش ها کمک کرد